беспризорен (прид.)
Очигледно беше - иако се бореа, нападнатите беа послаби од беспризорните.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Петко кусо објасни за она што им го расправал на беспризорните.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Не му отпоздравуваше на понизното веднење на лимарот Петар, дури и не го забележуваше, а пред беспризорните ги дуваше белите образи и намуртено веднеше глава.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Таму се запознав со безпризорното момче на кое му ветив нови долги панталони и нож.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Загатката беше решена дури другото утро кога, минувајќи покрај истата ограда, погледнав преку неа во дворот и забележав мали куќички, за маалските, „безспризорни“ мачки.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Поодев уште педесетина минути и излегов кај ширинката пред Фискултурниот дом којшто имаше две вртелешки а на стожерот од едната, еден врзан пес беспризорно се мочаше по асфалтот.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Италијански култ: култот на сценската глетка. Американски култ: култот на беспризорноста. Раскош на смислата наспроти пустините од безначајности. ***
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Култ на беспризорноста, типично американски: тотална расположливост, проѕирност на сите функции во просторот, кој пак останува неодгатлив во своето ширење и кој може да биде совладан исклучиво од брзината.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Ги одбираше Тој зборовите, ги лачеше, ги средуваше и со голем страв ги допираше оние меѓу нив низ кои се насетуваше беспризорно мрачната боја на крајот.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
