бегалски (прид.)
Тема незаобиколна речиси за сите семејства со трајна бегалска судбина.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
А мене, еве ме излезен од спиралата на татковиот егзил, во фаталната проверка на една од постојаните илузии на бегалските семејства дека враќањето од егзил постои.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тој како да забораваше и на специјалните директиви што ги имаше за темелно „перење на нашите мозоци“, посебно на непокорните сонародници, меѓу кои јас, емигрантот од бегалско семејство, прв на нишан.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
И така, кругот на семејниот бегалски егзил беше конечно означен со враќањето на нашиот Јагулче во родната Албанија.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Убаво ја виде жолтата ламба која осветлуваше рафтови со книги. Судба бегалска, си рече во себе.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Во клучните мигови од хрониката на нашето бегалско семејство, кога тоа сигурно беше очи в очи со самата смрт и кога само чудото го спасуваше, Мајка си го повторуваше постојаниот рефрен дека само Бог можел да ја прати да си ги спасува чедата.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Темата за душата беше честа и незаобиколна во семејствата со трајна бегалска судбина.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Кога се трага по историјата на малкуте Мајкини пролеани и многуте задржани солзи, во бегалскиот живот на семејството, мора да се рече дека тие се дополнуваа и со историјата на Татковите, речиси непролеани солзи во долгиот брачен живот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Бегалската криза со бегалци стана уште поголема кога САД одлучи да ја ограничи имиграцијата во 1920-те години.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Ранетите и целото бегалско население да ги прифати Варшава, Прага, Будимпешта и Букурешт, а способните, тие за кои беше јавено дека пушката ја држат покрај нога – ги прифати Москва и ги одведе што подалеку од Европа.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Сите ранети, како и цивилното бегалско население и децата биле прифаќани како Грци.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Замаглено гледа на развиканата и расплакана бегалска толпа што како огромно црно платно налегна и ја покри целата ширина.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Пред нив како црн облак полека се движи бегалскиот бран.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И Татковата судбина беше означена од спротивставувањето на фашизмот во потрага и спас на своето семејство и наметнатата бегалска судбина.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
