Швајцарија (име.)
86. За нив човештвото има поголемо значење од Бугарија и затоа повеќе ги интересираат нив Швајцарија, Соединетите Американски Држави и нивната историја, отколку Бугарија со нејзините национални интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
ЈАКОВ: Каква улога играат годините? Јас сум измислен. Го знаев и Бакуњин, анархистот. Пет месеци лежеше врзан на ѕид со синџири во Швајцарија. Потоа уште седум години во Сибир.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Овега, Јанкула, беше го испратил дедо му во Петроград во Русија за таму да се изучи за доктор, но тој беше преминал во Швајцарија и таму се оженил.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Роже-Луј Жино, швајцарски романисиер Толерантноста на таткото од балканската сага, ми се чини неразделива, од културата која ќе ја наследи авторот и кому му беше при срце да ја збогатува, но култура со една впечатлива, речиси библиска случајност и спротивставена на уништувачкото што го имаат сите идеологии – vanitas vanitatum – од кои што човештвото периодично толку многу страда.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Законски статус: легална во Велика Британија, но забранета во Америка, Канада, Норвешка, Шведска и Швајцарија.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Од својата торба извадив нов пасош, холандски, швајцарски банковен чип на исто име и ги пикнав во твојата чанта.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Маска за станицата на пиратот беше туристичка агенција во пропаѓање сместена во пастелна цевка, со работна маса, три столчиња и избледен постер на Швајцарска орбитална бања.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Секогаш бев многу чувствителен кон неговата визија, бидејќи откако ја открив Планината на Вистината, единствена локација во Швајцарија и воопшто во Европа, постојано се интересирам за историјата на визионерите.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Некои велат дека господинот Сенка живее длабоко под земја, движејќи се низ еден систем од специјално изградени засолништа („внатрешноста на Земјината топка е како швајцарско сирење за тој монструозен глушец - крал на дупките!“); други одмавнуваат со главите и велат: „Глупости, дури и нему му треба светлина!“
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Дигиталните бизниси ќе бидат раководени од мултинационални корпорации сместени во Јапонија и Швајцарија.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Земете ја Швајцарија, на пример, или Малта, Белгија, или Кипар, Монако, или Сан Марино: сѐ се тоа мали мешлести бебиња со многу капитал и тривијални проблеми; колку се поголеми интересите на разни полови на моќ околу нив, толку грижата за нив е поголема; Хонгконг, Панама, Доминиканска Република, Сингапур, Арапски Емирати, Исланд...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Било договарано да биде покопан на Пленпале, гробишта кадешто се покопуваат швајцарски значајни луѓе, но тоа не беше лесен потфат.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Иако спротивставени, имаше силни реакции и во другите кругови: италијанскиот скулптор Giacomo Manzu бараше смртна казна, додека пак една швајцарска група уметници го поздрави чинот како трансгресивен уметнички перформанс и сакаше да го номинира Тот за Златен лав на Венецијанското биенале.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Сѐ си оди и сѐ се врти точно како швајцарски часовник, па така светов живее, расте, се обновува, се обединува.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Преку реката пак, Сандре Марче местеше телевизиска антена на ниското куќарче; Коте Буџе, во тремот на плевната, ја гледаше новата крава, швајцарски сој, што ја беше купил, плукајќи во правта долу, да не ја зарече; Пере Катин спремаше дупка за вар за домалтарисување на новата куќа, која досега беше малтерисана само одвнатре и последен пат си изми раце со потурување од стомне; двајцата сопственици на продавниците, како договорени, ги чистеа и ги прередуваа излозите, а по уличките на селото и на малите празни места, на плоштатките, децата си играа слободно по завршувањето на школската година.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Пределот е вистинска Швајцарија: чудесни иглолисни шуми, чист воздух, планинска вода“, рече Билјана.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Читајќи револуционерна, анархистичка и нихилистичка литература и дружејќи се со анархистите дојдени од Швајцарија, гемиџиите ја добиле идејната физиономија.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Па го трампаа Асани, го ослободија Велиу од швајцарските затвори и на крај шутраков отиде на баци-рака кај Хашим Тачи. Ебате беља, ебате...
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
„Во кеш..., после ги носат преку Швајцарија...“ „Не треба пари...“ го прекина човекот со лузната.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Неговиот дедо Михаило (познат по тоа што едно време бил визитинг- професор на Универзитетот во Беркли, Калифорнија) и мојата баба Добрила (позната по тоа што пред војната била избрана за мис на Врњачка Бања) се брат и сестра, родени во црковен брак од прадедото Милош (познат по тоа што во почетокот на минатиот век во Швајцарија победил на натпревар по боб-санкање така што не знаел како се кочи бобот) и прабабата Даница (позната по готвење оброци со австроунгарски имиња од типот на штрудли, шненокли и шуфнудли).
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
