Македонец (м.)
Инаку, еден од најзначајните обиди шопското наречје да се издигне на степен на литературен јазик за Бугарите и за Македонците, како компромисно решение, го направи штипјанецот Јосиф Ковачев (1839-1898) со својот „Болгарски Буквар” (1875), наведувајќи дека „шопското наречје”, со центар во Ќустендил, е средно и најчисто зачувано меѓу „севернобугарското или балканското” и „јужнобугарското или македонското”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
122. Георги Баласчев (1869-1936) од Охрид е историчар и публицист, познаник на Мисирков од заедничкиот престој во Белград (1889) и во Софија (1890), кој во времето кога се ставаа основите на ММКД, под псевдонимот Езерски, ја објави првата книга на македонски јазик за „лозарското” движење „Неколку кратки летописни белешки за состојбата на западните Македонци…” (Софија, 1890).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
105. И „врховистот” бугарскиот полковник Анастас Јанков (?-1906) од с.Загоричани, кога во 1902 год. отиде со голема чета во Костурско за да крева „востание”, издаде проглас во кој меѓу другото се вели: „Македонци!
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Држ си се како што се држи целиот народ. Држи си го името Македонец како што си го држи и целиот народ.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Зашто, какво име лошо носи македонскиот народ, та се срамиш да се наречеш Македонец ами Грк?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Дури се гордеам што сум Македонец, син на еден измачен народ, кој преживеал толку вековни робства и пак не се поддал на непријателот, да го претопи, ами жилаво се држал и се борел за својата национална слобода.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Тлееја Македонците и на грб нејак влечеа крвава двојна робија: едната како славјани, со јазик туѓ и негрчки, другата како аргати што сакат да прегледаат, да видат бел ден радосен, заедно со народите на Балкан братски здружен во една федерациа.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Лага е да сме Болгари, и Срби да сме, лага е, Македонци сме, народ сме, а денес веќе нација...
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Сите се како часовник, за сон им време не стига, одат по стари огништа, дума по дума собират, седат на селски трапези, песна по песна бележат, сите се бујни, пргави, се млади, сѐ Македонци...
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Во историческите документи нигде никакви македонци нема. Македонски блгари- да.
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Од Егејска Македонија Стани, стани, другар Алексовски, да и видиш твоите другари, твоите другари и другарки – твоите другари борци Македонци.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Во постојани расправии со препредени и со лукави трговци Евреи, Ерменци, Македонци и други во Солун, и Битола, тој научи да се снаоѓа и да биде упорен во остварувањето на своите замисли.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Слушаа Македонци, Црногорци, Херцеговци - сите слушаа и срцата им плачеа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Еден од оние што минатата недела демонстрираа пред Дворецот. Македонец.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Како само за нас, Македонците, да се создадени сите црнила на овој век.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ФЕЗЛИЕВ: (Се наведува, го зема револверот што го фрли Неда и се прекрстува.) Господи, белки не умрел Македонецот во мене.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ние 5-6 души Македонци и во военото училиште основавме таен револуционерен социјалистички кружок.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Тој е наш брат Македонец.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Песната извира од длабочината на поробениот Македонец, со векови пластена во неговата душа и се лее, се шири и далеку се носи низ пиринскиот крај на Македонија.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Сите мислеа дека Македончињата се малку чудни, ама веќе никој не ги сметаше за чакнати како во почетокот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
