Василица (ж.)
Никој не спие, си мисли. Како на бадник. Или како на Василица.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но зашто беше невешт со иглата и со конецот, или се правеше невешт, Василица, за да го мазне што побрзо од дома, сама му ја соши петлицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И ако сите знаеја дека една чупа, на нејзина возраст, ниту знаела ниту можела да знае кој сѐ работи за Организацијата но освен мајка ѝ Василица никој не ја зеде во одбрана, никој и не смееше да ја земе во одбрана.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Многу беше убаво спроти Василица.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Коледе, Божиќ и Василица си ги правевме секоја година, ама таа година имаше нешто посебно во подготовките: родителите нешто ќе прават, нешто во врска со новата црква и со училиштето, па ќе се соберат сите, а нам децата веќе ни имаа порачано да собереме дрва повеќе од кога и да е порано.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Од Бадник до Василица, можеби до Водици
ќе нѐ будиш со волшебната музика на сјајот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
