Белград (име.)
Бугарија досега не знаеше оти решението на македонското прашање не е исклучиво во Софија, ами колку во Софија толку и во Белград, т.е. во согласувањата меѓу Софија и Белград.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
122. Георги Баласчев (1869-1936) од Охрид е историчар и публицист, познаник на Мисирков од заедничкиот престој во Белград (1889) и во Софија (1890), кој во времето кога се ставаа основите на ММКД, под псевдонимот Езерски, ја објави првата книга на македонски јазик за „лозарското” движење „Неколку кратки летописни белешки за состојбата на западните Македонци…” (Софија, 1890).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
120. Укажувачки пример е обновувањето на Македонскиот клуб во Белград и издавањето на весникот „Автономна Македонија” (1905), чиј главен уредник беше некогашниот соученик и соборец на Мисирков во Белград, Софија и Шабац воденчанецот Григорие Хаџиташковиќ.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ти се молам, поведи го и Славчета во Белград, поблиску е од Америка...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Пак после да ги оставам во Белград!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Во Белград се најдов со еден од селава наши, работеше со мајстори, и тој ми рече: „Ако носиш нешто од пари дај си ги овде в банка“.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Берлин, Белград, Будимпешта, Букурешт, Берово, Бела Црква... Виена, Виница, Валандово...редум, скоро стотина градови, од првата до последната буква на азбуката.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Одвај ја дочекав пролетта. Тргнавме пак на печалба во Белград.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но колку подалеку ме носеше возот од Белград, толку посилно чувствував дека срцето ми остана таму, во куќата...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во 1938 година запишува студии по медицина во Белград кои ќе ги прекине во април 1941 поради започнување на војната во Југославија.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
- Немам татко - одговори Трајче. - Татко ми го убија Германците кога го бомбардираа Белград. Сега сме дома јас и мајка ми.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Татко ми се викаше Тане. - Ти си од Танета? Оној што загина во Белград? - изненадено праша чичко Тале.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Еден пролетен ден, кога снеговите се стопија, кога големите дабови под Мацково се раззеленија и Караорман ја облече својата зелена облека, со многу други селани, тргна да оди на печалба во Белград и татко му на Трајчета Тане.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Станичен перон во птичја перспектива. Сивило на есенски ден, некакво синкаво испарување и едноличен, речиси зарипнат женски глас: ВОЗОТ ЗА БЕЛГРАД ПРЕКУ КРАЛЕВО ПОСТАВЕН Е НА ТРЕТИ КОЛОСЕК.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
НИКОЛА КИРКОВ е роден во 1920 година во Велес, матурирал во Велес а студирал право во Белград и Скопје.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Меѓу другите беше повикан и илузионистот „Бора III“ од Белград, а и пејачката група „Мањифико“ од Скопје.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Многумина од нив првпат се качуваа на ваков воз, првпат патуваа подалеку од Скопје, подалеку од Белград.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тоде, пак, најмалото од сирачињата Младенови и Спасиини, по завршувањето на гимназијата во Горни Милановац, по наговор на брата си Петара, кој служеше во кралската гарда во Белград, капетан, заминал во Загреб за да студира на тамошниот медицински факултет.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А еднаш, кога имало некоја побуна од работниците во Белград, сите нив, и кого затекнале и кого не затекнале во шнајдерницата на Коста, ги затвориле џандарите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Господ им го остави жив, и тие со помош на владиката, го запишаа во богословијата во Белград.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
