Америка (име.)
Ти се молам, поведи го и Славчета во Белград, поблиску е од Америка...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
А во Америка автомобили со илјади, та, севезден ќе гледаш по чаршија човечка пастрма.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
ПАНДЕ: Зашто не е Влашко... Од Америка враќаат!... (Продолжува да лапа). (Останатите, со лајците в раце, чекаат да им објасни).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
А велат дека во Америка многу ќе може да се спечали.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Сакав да го проверам знаењето на Баждара и наивно, со почит го прашав: - А Авганистан каде е? - Во Англија или Америка...
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Америка ја знаевме од мрачната сала на кино Аполо - земја со Индијанци и каубојци, со јунаци какви што беа Буфало Бил, Арби, Лон Чени, Мачиста, Тим Мак Кој, земја во која правдата се печали со бровнинзи и со цврсти мускули.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Во Америка не знам кој град е, ама во Англија е Лондон. - Кој ти рекол.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Бојана чекореше со брзи чекори по патот што водеше кон Митревата куќа, стискајќи го в раце писмото тогаш дојдено од Америка, од нејзиниот Крстан.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Синко мој, на денешен ден татко ти отиде во Америка и мене ме остави млада да црнеам.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Што ќе речете ако Ви раскажам дека синоќа додека Вие овде... шушукавте со Ивана за неговото бегање во Америка, моите луѓе долу во потонот за малку што не го заклаа вашиот маж затоа што, целата ноќ, по оној дожд, се движел околу куќава за да не Ве остави сама?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Не, мила моја. Јас само чекам времињава да се смират, ќе појдам во Америка и не ќе сакам веќе да знам ниту за Луков, ниту за сета оваа врескотница што ја крчмиме на дребно како борба за Македонија.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
И секој ден донекаде стигнувавме: ја гледавме Америка, Азија, Африка, нилските коњи и крокодили, се качувавме далеку во северните краишта на Земјата и гледавме: бели мечки, ирваси, китови и што ли не.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Пошарено и понеобично се облечени и привлекуваат внимание оние што дошле од преку океан, од Америка, Канада, Австралија.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ама пред мене расчистено. Кај сакаш, ми велат:ја Америка, ја дома.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Денес в село сите ќе се соберат и колибари, и отселени по градовите, па дури и од Америка ќе дојдат...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
БОЖО: (Покажува на машинката.) Од кај ти е тоа? ЈАКОВ: Од Јужна Америка.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
(Собата. Борис спие облечен на софата. Пауза. Се открива вратата од собата, централно. Излегува Американецот, брада, долга коса, поминува покрај Борис.)
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
МАТЕЈ: Каков хашиш? БОРИС: Цигарата од Американецот. МАТЕЈ: Тоа не беше хашиш. Обична крџа. Ја купи на пазар.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Го слуша гласот на дечињата некогаш што трчаа зад него, Ги гледа млекарите со полни ведра квечерина кога минуваат покрај старците, Се сеќава на кондураџијата везден што распрашува колку патува писмо до Америка,
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Во сликарската колонија во „Монмартр“ има многу југословенски сликари кои живеат од продажба на свои слики на странци а најмногу на Американци и на Англичани.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
