сме (несв.)
Да им кажеме како што сме научиле од Светото писмо, и дека сѐ по ред и сѐ иде од Бога, а не од друг некој.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Тамо ќе да сме живи во вечнија и безконечнија веки, а овде сме сургун.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Така и ние человеци сме создание Божие, — да познаеме отца нашего Бога.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Да не речат дека сме туѓи на честа и дека фалби се нашите цели.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
– „Ејди, синко Силјане, му рекле старите, ние сме дојдени во вашето село Коњари уште не беше роден ти; ние сме живееле на вашата куќа; ние знаеме сѐ што имате дома, ем поарно од тебе.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Оти луѓе сме, затоа луѓе сме, му рекле, а за штркови што се правиме, си имаме од деда прадеда клетва да се правиме, чунки тука ние, Силјане, не е чаре да родиме челад според една клетва што ни е оставена од деда прадеда како што ти кажав уште од понапре“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Море ние, Силјане, сполај Богу, си поминуваме, туку ти, ти како помина по туѓина, кажи ни некои унерии, елбете тоа, што си видел ти, ние не сме виделе,“ му рекле селаните.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ако нѐ прашаше некој Турчин што сме – ќе му одговоревме дека сме или „каури”, т.е. неверници, или „раја на царот”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таму, т.е. на Косово Поле рекол господ да си ја загубиме царштината за казна затоа што не сме ја чувале верата чиста.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Пред Турците ние сме „каури” и „раја”, и „каури” фативме да се викаме и меѓу нас.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ти не си дете, не се срамувај. Сите сме минале по тој пат. Добра ноќ! (Излегува)
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Ние не сме криви… Времето ги раѓа такви, Димо.
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
СИМКА: (Со болна насмевка). Го знаеш ти, Костадине, моминското срце... Додека сме моми, немаме срце. Само сме моми...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Ние сме луѓе бедни, сиромаси.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ПОЦКО: А, колај работа за тоа, адет е овде. Ама ќе речеш Цигани сме, е, туку и рисјани сме, жими Ристос!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
СЕЛАНЕЦОТ: Знам, и поп Китан вели така да се прави, зошто сме рисјани. Ама, тоа е така само за поука.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Не смеам, срцево ми се тресе како глувче во фак.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КОТЕ: Со толку ништо не е. Колкави снегови сме газеле, (покажува на појасот) дотука!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
А — пак ти „Будалине“! А сите сме навикнале да те викаме Коте. Од каде да знаеме ние што мислиш!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Пак ако не е среќа... А мислам дека не сме толку несреќни...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
