одраз (м.)
88. Тоа платонско и само платонско и евтино сочувство кон Македонците, тоа неразбирање на националните интереси, тоа отсуство на национални идеали и таа жед за популарност со приврзаност кон социјализмот е одраз на духовната состојба на бугарскиот народ и неговото општество.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа нашло одраз и во фонетиката и во морфологијата на јазикот во сп. „Вардар”, па затоа е дополнета и азбуката со уште една буква /a /, што ја употребува на местото на старата тврда носовка /?/, со факултативен изговор, според рефлексот во разните наши народни говори.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа да го знаеме, но не веќе апстрактно, не само во чисти категории, поими, идеи, туку во поими што се одраз на една материјална реалност, што се одразени идејни слики на светот и општеството, значи да откриеме како и на кој начин можеме и мораме да станеме „субјективни“ делови на објективната стварност, реални фактори во појавите, општеството, политиката, науката, идеологијата, уметноста итн.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Прво застана момокот Потоа дотрчаа двете калуѓерки А кога удри камбаната и се покажаа ѕвездите Од ѕидовите на пештерите во манастирот Еден по еден се симнаа и светците Застанати на брегот на езерото и са ноќ чекаа Да се покаже во водите одразот на девојката Што мина тука денес на пладне Во бела облека и жолта лилја во косите.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Тоа наше примитивно однесување кон природата, таа наша неодговорност, е одраз на нашата ниска култура, одраз на нашата неизградена свест.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Едниот можел да му биде одраз на другиот, два глечера од кои, по топењето, земјата меѓу нив се закитува со рубинени боболки, капки на бол и мачење достојни и за најкрвава царска круна од времето на Римјаните и подоцна на Словените до последниот султан во чие царство луѓето биле бесени на железни куки или гаснеле забуцувани на кол.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
На пластичните мршојадци што го прилепуваат својот одраз врз моминскиот лик.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Профилот на политичката понуда искажан во партиските програми е директен одраз на политичките побарувања на избирачкото тело.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Нивната работа, наречена „филозофска херменевтика“, покажа дека поделбата ум - тело, што лежи во основа на современата медицина е социјално договорена интерпретација, а не одраз на објективната реалност надвор од човековото искуство (Messer, Sass i Woolfolk, 1988).
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Оваа перспектива не би требало да се меша со онаа која вели дека нарациите функционирааат како одраз на животот, или како негово огледало.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Гробниците, слабо осветлени од екраните и светлата, во кои луѓето седеа како мртви, додека сивите и многубојните одрази од екраните им поигруваа на лицата но никогаш не ги допираа навистина.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Рефлексивната свест- самосвеста е во солипсистички круг. ‘Духот’ е заробен во кругот на сопствената иманенција, неспособен да воспостави контакт со ништо што не е негов одраз.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Ништо на сликата не покажува дека таа е верен одраз на оригиналот.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Привлекува внимание тоа што анализите на Тагоре за безличната, „апстрактна“ природа на колонијалната моќ не се одраз само на стекнатото искуство од другите колонизирани народи, туку тие исто така укажуваат на она што сѐ повеќе и повеќе станува генерално искуство за сите нас во државите со модерни нации.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
ВЕРА: Ние седевме со тебе во мракот во бавчата, од небото паѓаа ѕвезди, а ние двете бевме во бели фустани, како привиденија, и одразот на белата грмушка во леата беше како привидение, и ти, ти ми кажуваше дека не можеш повеќе, дека Лења те исцедува: ете вака.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Овој стил е одраз на неговото враќање кон детството, што кореспондира со фрлање поглед наназад и преиспитување на сопствениот живот непосредно пред смртта.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Се чинеше како надворешноста да ѝ е одраз на нејзината внатрешност, како што е тоа случај со сета природа во која надворешниот белег произлегува од внатрешниот: и кај цвеќињата, и кај билките, и кај дрвјата, и кај секое растение; па дури и кај каменот: надворешниот изглед му произлегува од внатрешниот; внатрешната сила му ја определува надворешноста.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Но, дека во концептите очигледно настанува хаос (хаосот е етер!) доказ е и пробивањето во материчниот простор на подрумот (кој служи и за „оплодување“, точка на средба не само меѓу внатрешното и надворешното туку и меѓу машкото и женското, а што можеби е едно те исто?!) на младиот господин Робин, уште еден сперматозоид во беспоштедното умножување на одрази, знаци и медии?!
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Месечината не ги видела, во својот одраз се вргалела.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Ако Бекмановата уметност е огледало, тогаш таа не може да биде јасен и смирен одраз на факти.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
