кајче (ср.)
Повремено, кога неговата глава како црна точка ќе се издигнеше над површината на морето, до брегот допираа неговите морничави довикувања: - Помош! Помош, луѓе!... Во близина немаше ниту едно кајче.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Една изутрина, тоа беше во самата зора, најпосле се појавија рибарите со своите кајчиња.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Трчаа полковниците по брегот или влегуваа со кајче во езерото и ги собираа птиците.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Патеката се извишуваше од брегот кон чемпресовата шумичка, оттаму, во заситениот мирис на четинарите, ги следиме светилките на рибарските кајчиња.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Еден саат чука тик-так, тик-так, Собирајте од афион мак Зрнциња кафе и пламено кајче и правете хероин за идните во воздухот сили поколенија; не чекајте време нема. Нечии мили кафени труби О, мила врбо бесрамна Наравоучение ни цицка, ни гс ко штица си рамна, Ако сакате да живеете долго исти се сите стомаци и да бидете здрави кога се полни бидете работливи како мрави. Кон одот за господа и божјиот суд на бескрајната Ако сакате да бидете први (верници) меланхолија во долината не бидете победни и од црви. сивите пци. 54 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Им реков: Слаб сум и за кајче од лушпа на лешник.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Кога бевме во Манастирци, нашата прва чета, нѐ однесоа преку Црна Река со кајче.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Сега истите мандри се сосем на копно - водата е некаде далеку повлечена - нема кајчиња, нема мрежи, нема рибари, нема корморани...“ зборуваше Томе.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
И понатаму: некогаш мандри, рибарски кајчиња, мрежи, корморани...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Го одведов и на нашите езера, го качив на бротче и на мало кајче, ручавме и вечеравме во најубавите ресторани, а потоа одевме заедно по маказарските места.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И повторно се надвишуваа со семејството, со тоа кајче на спасот, во океанот на безнадежноста.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ало, Климе! Кротко веслајте кајчето...
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Водата во која зацапува до коленици, му доаѓа до половина, но тој се пробива кон белато кајче со најблиските... Цви Корец се буди во својата постела од неспокојниот сон.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Двамината со кајче се вратија во Винени и таму на кожената блуза видоа и изброија дека беше пронижана со триесет куршуми.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Таму не се оди со кола. Само пеш или ако сакате со кајче? - Пеш – реков.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Од балконот на вториот кат севезден го пулев езерото - сосе пливци, кајчиња и бродови.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
- Е Трпе бе, забораи кога до вчера веслаше кајче - зајадливо го чепна другарот Климе.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
- Веслаше кајче, а сега е бајче и жена му ја храни со лајче - се нафрли продавачот со неговите мајтапчиско римувани ускочици.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Во самото пристаниште неколку кајчиња од силно лулеење превртени со дното кон небото како отруени риби што на езерската згорнина понекогаш се превртени на плеќи а крлушките им блескаат на сонцето како огледалца со кои првовљубените си праќаат ишарети.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Голема желба во животот имам на струшки вечери поет да бидам на езеро ладно пиво да пијам на струшки ручкови у фаца да им ждригам Не, јас неможам во Скопје да седам неможам шмизли и шминкери да гледам запалив кола во Струга ја летнав да одморам душа од џунглата штетна Облеков шорц на плажа отидов Гавазова Сузе на кајче ја видов решив да пријдам го скршив мразот и видов паун тетовиран на газот
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
