диплома (ж.)
Истовремено, Бодуен-де-Куртене му беше еден од менторите на Мисиркова при изработката и одбраната на дипломската работа (1902), а исто така се залагаше тој да биде оставен на постдипломски студии на Петербуршкиот универзитет.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сега навистина бев Црн брат со диплома.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Мастилото на дипломата дека сум жена уште не е исушено.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Насекаде истиот одговор: школски дипломи...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во осумнаесетата година ја спушти слушалката и се исправи од клупа со матурантска диплома в џеб.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Воспитувачот, предобриот Трифун Трифуноски, поет, одговорен раководител на Фискултурната и литературната дружина, со две околиски првенства на крострчање (пролетниот и есенскиот крос) - со еден забележлив републички настап, тринаесетти, изваден во весник, награден со диплома и тие нешта што одат со тоа, - на највозвишен, стоотстотен уметнички начин ни соопшти за денот на аудицијата.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тој е пример за тоа дека и без завршен факултет може одлично да се живее, иако баба ми Санда често со жалење раскажува дека „Ванче нејзин“ бил одличен ученик и дека уште малку испити му останале до факултетската диплома, ама, се фатил со лошо друштво и сѐ баталил.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Затоа што имаше толку малку среќа со својата диплома по литература!
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Затоа што имаше факултетска диплома, да!
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Онаа книга испокината љубопитноста на светот му ја уважува, со своите листови шушкави уште ова го кажува: За утот Утариус, иако без диплома, еднаш како лична творба некој ќе напише роман.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Се врати со својата кадиска диплома за старо шеријатско и модерно право, беше едно време судија на албанската монархија, на крајот адвокат во Поградец.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На кое заминување, на кое враќање од семејната историја се сеќаваат овие бранови: дали тоа беше Мајкиното заминување во Корча во 1940 година за време грчко-италијанските борби во Поградец, или татковото заминување во Цариград во 1919 година или неговото враќање во Албанија со кадиска диплома, или тоа ќе биде ова мое неизвесно враќање во 1979 година?
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Претходната година која на десетмина ни донесува по две дипломи, во следната нѐ исполнува со неверојатна енергија и самодоверба.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
А ти ни беше единствениот учен адвокат, со диплома дури од Цариград, кај кој си наоѓавме дерман во небиднина, сите и рисјани и муслимани.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Следниот ден, еден ден пред доделувањето на дипломите (имав единаесет петки и една четворка, се разбира, по физичко образование), ме свикаа по телефон во училиштето.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Рече дека таа идеја ја дала Луција, како култ- координатор на целото училиште и на Партијата, и дека наградите (три: една прва, една втора и една трета, во парична вредност која не беше за потценување), ќе бидат доделени на денот на врачувањето на дипломите, на самиот крај од нашето четиригодишно школување.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Два дена пред да ни ги врачат дипломите, ме повикаа во циркусот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Баба и дедо велат сме биле родени со дипломи - малку повеќе претеруваат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
И таму имаше отпори да му се признае кадиската диплома.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Кој можеше да ја замисли валидноста на оваа диплома, во новиот комунистички суд, на овој дел од Балканот?
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
