аристократија (ж.)
Учените, аристократијата, интелигенцијата и воопшто општествените класи, каде што се имаат лични интереси, стари традиции и предубедувања, се борат со новите течења, каде што се наоѓаат вистината и правината.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Од средниот слој се формира еден специфичен слој, повисоката средна класа, која имаше тенденција кон припаѓање на елитната аристократија, и која едновремено стекнуваше свест дека веќе не ѝ припаѓа на масата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во периодот кога Петар Велики ја стрижеше руската аристократија и ја пресоблекуваше од традиционалните кафтани во облека по европски вкус (во 17. век), дихотомијата меѓу автохтоната словенска култура и западните влијанија го дефинираше стилот на рускиот интелектуален живот во тоа време.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Новата аристократија ја сочинуваа главно бирократи, научници, техничари, синдикални организатори, експерти за пропаганда, социолози, просветари, новинари и професионални политичари.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сите задолженија што претпоставуваат и одредена доверба им се доверуваат само на обичните криминалци, особено на гангстерите и на убијците, кои претставуваат еден вид аристократија во логорите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ја проповедаа кралевите и аристократијата, но и нивните паразити, како што се свештенството, адвокатите и слични на нив, а беше ублажувана со ветувања за надомест во измислениот живот од другата страна на гробот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Додека народот од својот ладино полн со турцизми невешто вртеше на грчки, аристократијата од грчки сѐ повеќе преминуваше на француски.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Додуша подвојувањето не било само верско. На Закинтос од венецијански времиња многу повидна била поделбата помеѓу аристократијата и „пополарите”.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Пред неговите очи дефилираат потомците на генералот Селевк, еден од наследниците на Александар, митскиот цар на Македонците и на Грците кој завладеа со сиот дотогаш познат свет, според тоа и со Палестина и чии потомци, еден од кои е и Селевк почнуваат да ги хеленизираат и Евреите, особено дел од еврејската аристократија, забранувајќи ги нивните верски обичаи, внесувајќи го меѓу нив грчкиот јазик, а во Храмот на единствениот Бог, нивните пагански многубожечки симболи.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ние таму во Епир бевме епирската аристократија, првите луѓе во Лариса и Атина. Влавот, бре, беше и е кремот на Грција.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Сеедно, реченицата заѕуни небаре ѕвонче со кое се повикува послуга во филмските слики од животот на старата аристократија.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Сина крв тече низ сите крвни садови. Тоа е аристократијата на мојата душа.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Аристократијата собрана околу генералот Стојан, ако не друго, барем е дарежлива кон плебесот.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Таа е плантажерската аристократија, а јас сум сиромашниот додворувач, кој штедел четири месеци за да се довлечка до вратите на нејзиниот дворец во најдобрите алишта.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
