алипен (прид.)
Сѐ имаат во предвид Германците кои Турците ги викаа Аламани аландарка — скитница, маалуша, покуќеша што шета по куќи алипен — сакат од нога или рака, око итн. ампа — несреќа алтица — парче од ткаенина — крпара амак — будала амле — грижа аргач — ограда за овци во нива ариза — поклон армасување — годеж, посвршување девојка вдовица аро — страшило артирисува — заштедува асло — зелена нива напролет без клас во која пасат јагнињата астретен — оскуден ата — несреќа бабуа — грижи од бабата за новороденото дете басам — не признавам, одречувам тоа ти што го тврдиш баснар — човек што баи, врача бастра — болест по растенијата беане — ивтирија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Ако не легниме, ќе замава Рифат, по очи, по глава, по раце и по ребра, та ќе си останиме алипни до векот — ја правдаа својата ропска покорност.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И ајде, ајде, алипна ми е ногата, а патот, ко пат: никаде не му го гледаш крајот, не го познаваш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мораш да си го видиш и лицето, може да е алипен човекот, треба сѐ да знаеш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некое време чекаат да се отвори портата и да ги прими внатре на Имотот, а потоа однатре, од зад портата, се слуша гласот на Васила Митрески, тој е втор доверлив Максимов човек на Имотот и дека е алипен на едната нога чувар е на сиот куќен имот Акиноски, па затоа единствен тој во овие погани времиња ги има во себе клучевите од сите имотски порти и визбите: Вие сте, господару, прашува Васил. Ние сме, вели Максим.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И таков алипен, во умот си го роди и Димка свој.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Постарото дете на Апостол Макаровски умрело, а другото уште било алипно од бомбардировките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
