Арнаут (м.)
И откако дадоа збор Арнаутите, секој од нив се заколна дека не ќе врши грабежи, се дури постои веков, во намачената Река.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
3 песна Но одеднаш се слушна надвор како некој стапи со еден толку тивок шум: четворица натажени Арнаути, без капи, по селскиот се движат друм.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Беха дошле Турци клети, врли Арнаути, не двамина, не тримина, цели десетмина.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Ако се Бугари, арно, - ќе се разберам; ами ако се Турци или Власи или Арнаути, како ќе се разбирам за да зборувам?“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Но кои се тие народности? – Турци, Бугари, Срби, Грци, Власи, Арнаути.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Помачно ќе може да се реши прашањето во тие места каде што има: 1. патријаршисти Арнаути, 2. патријаршисти Власи, 3. патријаршисти Словени, 4. Словени муслимани и 5. егзархисти Словени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
30. Зборуваат притоа: како што беше во Источна Румелија (Јужна Бугарија),а таму ќе се види каде има Грци, каде – Срби, Бугари, Турци, Власи и Арнаути.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ах мој ти ме сју ти зи, Ки’ ке бузен си ќерши, Е, еја, еја те лој, Се ти зембрен ма мори!... (По завршувањето на песната, која Илија ја прати со големо интересирање, му ја изкривува капата на Арнаутикот над око и кон останатите Арнаути од каде што доаѓа гласот): ИЛИЈА: Рофш!... Рофш!...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
САВЕТКА: Со повеќе од десет Арнаути! Ем — мокрани ем — дебрани!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Подоцна кршење на портата и влегување на Арнаутите во дворот на чело со Илија.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Како досега така и отсега: бесата бес, што викаат Арнаутите! — потврди попот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По еден час и Бошко Манев, кога дотрчаниот Танас му кажа, исто така знаеше што го чека зашто арнаутскиот обичај на сите им беше познат: кога некој ќе ти плати за сѐ што кај тебе јал и пил – тоа значеше дека има право да ти одмазди како што сака за она што мисли дека си му го сторил.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
— Ќе си ја земиш ли ти таа грижа со твоите Анадолци да ја свршиш уште таа работа? — го праша Дургут Бахтијара, што требаше во исто време да значи и заповед за акција, бидејќи Дургут беше главен заповедник на сите овие вооружани сили.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Главно е, море, да не дадиме да се расипат луѓе, та сермиата, стопанка и, луѓето а печалат!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Само, ви се мола на обајцата, да си го држите зборот. Бесата бес, шо велаат Арнаутите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Дали Турци, Ѓупци или Арнаути? - Умот ништо повеќе не ми кажува, вели војводата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе ти окара некој однавала, а ти скокаш и го фаќаш в гуша. Ко Арнаути скокаме на пцуењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Затоа сеа кога ги видоа во анот потковичаните и над сите нив извишен Лазора, и едните и другите, и дружината Хаџи Ташкува и Арнаутите, прв Хаџи Ташку, навалија на Лазора да се согласи да се збори со Иса.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тогаш настапи Мустафа ефенди; на заптиите и на војниците им издаде заповед да ги фатат и да ги отераат Арнаутите во апсаната прилепска, а Лазора да го однесат во војничката болница за да го излекуваат, но Јосиф не даде; Сами ќе го излекуваме, рече.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Султанот Абдул Азиз кон крајот на XVIII век испрати ферман во кој се вели: „По барање на муслиманското и на православното население на градот Белград Арнаут (Берат), наредувам да се подигне црквата Свети Митри во центарот на овој град”.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
