расипе (св.)
При сѐ што нејќеле да ја даваат без Силјана, арно ама откај зетот не чекале и друго чаре не бидувало: или ќе им ја даделе или ќе ја оставеле; на зортот згора, за да не ѝ го расипат касметот, стрексале да им ја дадат и друго ништо.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Но кога видоа западните држави оти се излагани и оти Бугарија раѓа такви луѓе како покојниот Стамболов и живиот Свирчо, се успокоија и зедоа против волјата на Русија да го прават тоа што самите го расипаа во Берлин.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Го расипав здравјето, му ги потрошив парите на татко ми…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Со себап сме се собрале, убав ни е муабетов, сакаш да ни го расипеш? Гледај си го ќефот тука!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
АНЃЕЛЕ: Еден патник. Идам од гурбет пак, под селово ни се расипа автомобилот...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Може тој мене да ми го расипе!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
На Крстета му се расипа планот. Сакаше нејќеше, остана зимото дома да ја гледа одблизу Анѓа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Крчо Попов го расипа адетот. Ја пободиња малку одутрина кобилата на новиот нунко Димитрија од Бешиште, дојде дватрипати до Рожденкината порта — проти сите адети — и за малку што не јаде ќотек од Трајка Малов, кога рече ота сака да ја види невестата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ако е речено, колку да се басам, не можа ни да направа ни да расипа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таму ја најде. Беше отидена да ја расипе петолирката.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кажа ли – сѐ ќе расипеш и на деда ти лошо ќе му направиш.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
– Их, што си бевме раат досега, бесот да ги фати, што ни го расипаа – почнаа да се жалат старците што останаа со попот и ќефалијата. Тие знаеја што значи Турчин.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
– Ако имаме касмет да стигнеме до него, колај ќе ја разбистриме сета работа – им велеше попот на другарите -ама не верувам. Не нѐ остава тој пес кадијата; ќе нѐ расипе уште во Прилеп – со право се плашеше попот, знаејќи го свирепиот карактер на прилепскиот кадија.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
- Аман, само со дикат да не се докачат... - почна сега и Панде растревожено, за да не се расипе нешто од целата работа, која му се чинеше поубава и од најубав сон...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Расипа ли нешто - ќе те изрешетам јас лично. Така да знаеш.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Уште малку ќе посакаш од мене да ти поверувам дека го насочуваш на мене својот пиштол само за да спречиш, читајќи го ова писмо, да не си го расипам - апетитот?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Освојуваше чекор по чекор од таа белина и тоа сега никој не можеше да му го расипе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Стопати на Зоки му е речено дека жешката супа не смее веднаш да се јаде, зашто забите ќе се расипат.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
За да не се расипе „војничката туршија“, зачестија доста казни.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Па си помисли: „Нека овој автобус запре и нека се расипе!“
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
