шегачи (несв.)
- Дуковци не се шегачат, - рече дедо Димо, кој беше седнат и ја клепаше косата. - Ќе проплаче тревата!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Се шегачевме царски, ама беше смешно, ама беше весело, луѓе!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Таму немаше чирак, и Бошко важно се дуеше, додека пазарџиите, дојдени да си купат нов самар или да го закрпат стариот, се шегачеа на негова сметка сѐ до попладне, кога веќе мораа да се вратат в село.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Чекањето го направи стрплив, не нервозен; понизен, не дрзок; прашање беше само дали среќата ќе го следи, како што често се шегачеше дубровчанецот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Се шегачеа меѓу себе. Сѐ им почнуваше со зборовите „си беше еднаш еден Банаќанин...или Бачканин и така тој...“ и секогаш шегата завршуваше со потсмев на оној вториот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
