сосипе (св.)
А оти честа пропаѓа, оти селото потунало во срам и резил, тоа никој не го гледа, слепи да прогледаат. Остави друго, ами и со арч нѐ сосипаа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Нека ве сосипе сипката, вели Уља, ајде, сестрице Велико!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ама онаа, Љуба на Кошевецот, ја сосипа: „Немојте така, госпоѓо комесарке, оти овие што ве слушаат може и ќе ви поверуваат.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
