севда (ж.)
Севда е тешка, голема, уште потешка прокуда!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
А в бафчи трендафилите слушаш ги - со темницата шепотат севда без мерак, шепотат - златни времиња!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
На тебе голема севда фрлил.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Де море, Митре, бре пусти, Митре, Кога си по мен’ севда имало. Што не ми кажа кога бев младо!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Нему му е умот во друга севда зададен.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Широк Сокак е приказна за себе. Така се вика главната улица по која сега зачекорив, односно така сѐ уште ја викаат битолчани, по навика или од некоја стара севда, иако званично улицата го носи името на Маршал Тито.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Пијани и гостите и домаќините... Севда голема... Благостина...
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)
Воздишка ли да испуштел спрам некого, од мака, или од севда некаква, врз овега круна од ѕвезди небаре се правела, небаре да му свети како на светец и да го пази со сечилото на светлоста.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Мислата им се мајтапи и така куртулува, а оваа надворешна ѓурултија не ѝ може ништо: севдата се опнала како ластегарка и лета каде ѝ душа сака: маката пак, најтешкиот синџир, џврчнат со жежок белег, пак е само нивни и никој нема патечка до него.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Се плаши ли од бегот, или му допушта, за да си ја скрие севдата, тој да ја љуби старечки по цели ноќи, заспивајќи со влажните усни меѓу нејзините чатма веѓи?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Целото село се радуваше со нив. Голема севда, радост!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Баба Севда се појави на портата. Исчекорувајќи од портата на улица, погледна нагоре и надолу по улицата и се сврти кон портата.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Мислите на баба Севда ѝ се тргнаа од разговорот со Панда.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
„Нејзината мака е најголема, жими тебе“, со сочувствителност во гласот рече баба Севда.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Пеат рововите и земјанките и ширум ја разлеваат тагата - копнеж за Тина, Тинка, за Тана, Фана, Донка, Севда, Маре... Оф, оф севда пуста по една, севда голема по сите...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
