распоред (м.)
Тоа е распоредот на горниот крај на нашите мариовски куќи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И убав распоред имаат овие големи трговци.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Но додека го правеше распоредот на трупите и планот за напад, и него го фати сонцето и тој виде како се точка старавинската војска во правецот на чуката.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Внимавај на распоредот, архитектонската постапка, инструментацијата, но плени се од возбудливоста и уверливоста на кажаното.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Јасперсен, барајќи формулации кои ќе го протолкуваат воздејството што едно книжевно дело го врши врз нас низ својот основен материјал, низ јазикот, вели: „Тоа уште повеќе се однесува на оваа внатрешна убавина на јазикот која произлегува од изборот и распоредот на зборовите, од сета нивна сугестивност и способност да разбудуваат чувства.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ги виде ѕвездите и како да почувствува некое задоволство што им го гледа истиот оној распоред каков што го гледаше и порано како дете и младич, пред да замине од селово, зашто потоа, скитајќи по светот, секаде тој распоред - му беше различен.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Хорот: Секоја представа има свој крај но во крајот и почеток е знај особено кога е нај како во нашиот рај ...или можеби вака Истиот распоред, истата боја. св. Јован, облечен во својата избледена талкачка облека, влегува, носејќи црвен грамофон.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Ни дава распоред: ти таму, а ти таму.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Најпрвин бил водач на маски со кои се распоредувале бурињата со барут носени од места и по патишта што само тој и главарите ги знаеле, потоа му дале да определува деноноќни смени во работилниците за оружје, да бдее над мајсторите, да ги испитува пушките и камите и, според распоредот на бунтарскиот командант Кара-Тошо, да им ги доделува на нестрпливите чети на чие чело веќе стоеле војводи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
2. Без оглед за што зборуваат, зборуваат за пари. Типичниот распоред на партиите во поголемиот дел од демократските земји со демократичност се одвива според две димензии: радикализам- либерали конзервативизам (што е вредност на социјалдемократи демохристијани дефиниција за она што вообичаено се нарекува левица, односно десница) и радикализам конзерватизам демократичност-тоталитаризам.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Играта на зборови сама по себе претставува суптилен коментар за функциите на јазикот, каде распоредот на согласките ги сугерира бројните потенцијални значења, а во исто време ú се потсмева на конечната дефиниција.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Можев да го опишам Њујорк, распоредот на театрите и големите продавници.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Убавото младешко лице на Мацола, налик на маска, е глатко, недофатливо, загадочно; распоредот на површините таа слика ја прави речиси апстрактна.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
За прототип во создавањето на готскиот алфабет е земено грчкото унцијално писмо, што неспорно се покажува во нацртот на готските букви и во суштествено грчкиот распоред на знаците во алфабетот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Беше вистина дека Татко имаше оставено еден вид тестамент за сите нас во распоредот на читањето на неговите книги.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Мајка уште кажуваше дека Татко, пред исчезнувањето, неколку пати го менувал распоредот на своите книги, ги доближувал до одговорите кои ќе ни се наложат како неопходни во времето кога него ќе го нема.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Патиките така обезбедуваат непосреден контекст за оние кукли врз кои се менува топографијата и распоредот на половите органи, така што пенисите, налик на избликнати бубулици, се појавуваат и врз лицата на адолесценти.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„Мојата мајка тврдеше дека тој ѝ се доверувал дека во текот на целиот живот настојувал да го воспостави најдобриот распоред за читање на неговите книги, за тој, речиси на волшебен начин, да му ги открие сам од себе одговорите на загадочните прашања на егзистенцијата
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Текстот на записот, според сведоштвото последно на отец Мида, бил напишан во форма на клопче, така што не можел да му се определи ниту почетокот, ниту крајот; од каде да си тргнел во препишувањето, поинаков распоред на буквите си добивал и поинакво слово.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И самата негова библиотека, на крајот, требаше да заврши како лавиринт со повеќе крстопати, односно тематски насочени книги, според единствениот татков распоред, кон нашиот излез.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
