напразен (прид.)
Дали принесените жртви за ослободување не се напразно?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Секое нешто во кое се загледуваше, разбудуваше море од спомени, ја враќаше во далечното минато и копаше во нејзиното срце, кое изгоре во огнот на нејзините копнежи и напразни очекувања.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Целата кула мирисаше на тутун. Сѐ беше напразно...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Напразно ме обвинувате, кајмакам ефенди!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Напразно никогаш не се шират гласови.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се вртевме околу оградата и ѕиркавме. Но напразно.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
И полјакот напразно не зборува развеселено.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Од селото Букри, во полето, пред носот на валијата и пашата, беа собрани триста овци млекарици и двесте брави пак од контракчијата (лиферантот за војската).
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тој на дело покажуваше дека се бори против Турците, а ги штити христијаните. Не бараше ништо од селаните, а плаќаше сѐ што земаше.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но, сѐ напразно. Ништо не помогнало.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Скоро цела година, иако разделени, се обидувал да ја натера повторно да се врати кај него, но, напразно.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Никој не сака да пука напразно.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Напразно вие вашиот сосед, негоцијантот, го сомничите во лошиот мирис...
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Напразно... Дефинитивно го изгуби...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Папсан, го заврши денот пред надурленото лице на манастирскииот измеќар, кој не го пушти да оди сега и на спиење во некој ан, како што сторија другите. Напразно лутење.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Еве трета година се обидува напразно тој да го пречекори прагот на финалето.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Но не мируваат лошите очи на Петрета, тие му наѕираат прекорно в душа: зошто се губеше ти во напразни сништа, зошто не одеше устремено со гради накај неа до оној миг кога градите ќе се допрат, зошто не сруши сѐ заради необичноста, да заборавеше дом и име, чест и спокојство, пуста пајажина?
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кажи: нема спас од јазикот
зад секој знак се изплазува
со својата двосмисленост
- жива песок во којашто
(се) гине
со пред-у-мисла
а ние, овоземни, талкаме
по некоја обоготворена смисла
правиме пазар напразно
играме комар
без ќар:
самото правење има своја поетика
- ја насетуваме, не ја именуваме;
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
- Не го спомнуј напразно името Господово курво сатанска. До вчера се макљаше со швалери, а сеа глумиш светица.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
А всушност се е напразно. Вртев телефони. Барав помош.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
