меница ж.

меница (ж.)

И таа како и улицата беше задушена во мов, се крстеше секое утро пред своите дуќански врати, со животински страв од данок, меници, повереници и полициски писари.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
ТРОШЧЕЈКИН: Тој со Лења Барбашин правеше фалшиви меници, - исто таков неранимајко.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)