мака (несв.)
Подобро човек леб и сол да мака ама децата да си ги има околу себе.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
КОТЕ: Море си го макал со киселина, оти да си го јал со месо...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Пијана и слатка мака го завиткуваше во лесен облак.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Наседнаа сите околу штицата и почнаа да земаат од качамакот и да макаат од солта.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Се разгледувам: во гумното е изметено, чисто. Пипер да макаш на него.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не може кој како сака да мака. Клаваме ред.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И срам, не срам: земаме, макаме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ама, многу ѝ се накиснати, што се вели, и веѓите ѝ се подмакани.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Плеткаат така подмакани до лакти во ракавите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А попот, тој прво открши еден голем леб и, свртен кон дедо ми, зборуваше, кршеше залаци, макаше од гравот и иако неговите залаци беа како пет на Килета, го преполови гравот.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Седеше таму во ЈАЛ, макајќи со сушито во четвороаголно чинивче со зелен рен, а му остануваше помалку од недела дена живот.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Еве сега ќе видиш...сепак го разврза тоа мало нешто, извади од џебот на елекот малку црн леб, го кршеше лебот на мали парченца, па со макање во нането, касна колку еден – два залака.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Олабавува појас, раскопчува шинел. Седнува и крши од погачата, мака во пекмезот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
