колбас (м.)
Или кора ќе му оддели од Нешкината и Толевата, или тиква ќе му даде, или колбаси ќе му испече, та дури, ако нема ништо друго, ќе му скрши некое и друго јајце и ќе ги собере на тарунчето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Потоа ја запече малку сланината, ги нафрла во тукот колбасите и, да се покаже пред новата јатрва салам домаќинка, стана, извади од вратките на ноќвите едно грне полно со јајца и удри да крши врз колбасите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Маст, сирење, сланина, колбаси, јајца, мед, па кога по појадокот Митра извади и јаболка, круши и ореи, — изненадата немаше крај.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во Прага се пие пиво на секој чекор. Во пивниците, на долги столови, како некогаш, со парче салама, сендвич или „дунајски“ колбаси или пак со унгарски гулаш.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Откако чорбата ја консумиравме, ни се понуди еден вид пржено брашно, нешто како тарана, а после тоа ни донесоа испржени мрсни парчиња говедско месо, колбаси и нешто друго.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Цревата ќе ти ги исечам за колбаси, му велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Така заминавме за Калифорнија и ден и половина одевме горе-долу по Пацифичкиот брег, и на крајот се сместивме на песокот на Малибу каде вечерта готвевме колбаси.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Беревме печурки неотровни, дождот косеше накосо, палевме оган во заветнина, печевме колбаси неотровни.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Оние зборови на тој таму од темницата во кој имаше болка од средбата со Македонијата и жал за оставената плодна земја, за швапските куќи, за дебелите свињи кои во ова време се претвораат во леано месо и колбаси што потоа се залеваат, се сврнгисуваат со топена сланина, буричкаат во сите незаспани и го падат сонот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Веќе не сум преокупиран со гладот или вошките, носам испрани и чисти алишта, повеќето сум во костумот што ми падна на лотарија во Гаково, косата измиена и со патец настрана, снагата капена во бањата кај градската болница, а не сум ни гладен, бонлук леб и мрсно, па кога се враќам од часови, сечам голема фелка леб, ја мачкам со сало и врз неа ставам леени колбаси, едно или две куси коматчиња.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Мислам дека јадеа сендвичи со колбаси или со виршли, а кога ќе загризеа од сендвичот сместен во најлон- ќеса полната уста ја вадеа од најлонот каде што сендвичите беа заштитени и веројатно разговараа за мене бидејќи со главите покажуваа кон тремот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Потоа дојдоа шницлите, по шницлите домашните колбаси и на крајот лангидите со сирење.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Пиеја зашеќерено варено вино со цимет или со црн пипер што самите го правеа, јадеа домашни пити со праз или со изварка што ги замесила нечија баба, понекогаш некој ќе донесеше и лути домашни свински колбаси, мезеа руска салата од зимниците на нивните мајки и прво дискутираа со саати, за на крајот да завршат со свирка.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Тој ибн Бајко, цврст и полничок, ама и сплескан како некој тежок туч уште од малена да го приземјил, малечок и нагнетен како колбас од потонот на игуменот, куцкаше од тој пусти туч секогаш со главата надесно, а со телото налево, зашто колкот му беше начнат.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Влези и разгледај ја визбата. Токму овде мајка ми ги пере алиштата, ја подготвува туршијата и ги прави колбасите...
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Имаше и полни чинии со бадемов кафен ориз - пилав (еден од специјалитетите на Кети), мелено месо и ориз завиткани во листови од зелка, пржени домашни колбаси, многу зачинети, чорба, длабоки чинии со мешана зелена салата, потпечени пиперки со маслиново масло и разни други зачини, вклучувајќи ја и неизбежната туршија од пиперки, жолти и со форма на рокчиња, за кои Даниел ја предупреди Рози, ”Немој да си гризнала од оние. Ќе ти ја изгорат устата”.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Легнав на каучот и уморен заспав од лутата ракија длабоко тонев налудничав настан се одигра во сонот Робинзон Крусо ми даде малиџано Наезда од лебарки кренаа кон нас отспротива курви дојдоа од Зајас им отидов пијан ко најголем џамбас им дадов да каснат од топлиот колбас
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Има ли тесна и дупка пресна со вазелин, да сјае, да блеска за топли браќа со намери задни убав и згоден депилиран задник Една желба имаме пред нас розе парада и топол колбас ануси два, поп да ги венча со бериќет вечен, да посвојат деца
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Или, ако излезам стегната како домашен колбас.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Седна на мувлосаното столче и на кружната ореова маса и ги распосла домашните колбаси и сушената сланина.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
