книжевник (м.)
Ако, пак, ги запрашаш словенските книжевници: „Кој ви ги создал буквите и кој ви ги превел книгите?“ - сите знаат и одговарајќи ќе кажат: Свети Константин Философ, наречен Кирил, тој нам ни ги создаде буквите и книгите ги преведе, заедно со брата си Методија. Уште се живи оние што ги виделе нив.“
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Ако ги запрашаш, пак грчките книжевници: „Кој ви ги создал буквите и превел книгите?“ - Тоа малцина од нив и ретко знаат за тие работи.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Ме презираш што не сум „чист” книжевник.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Татко ви е фабрикант на сапун, народен книжевник и културен споменик во градов, а јас сум пациент во заводот кој почесно го носи неговото име.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Луѓето се или неписмени или книжевници, Или двете.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Ете и самиот наш претседател никогаш не ги демантира новинарите кога му се обраќаат: „Вие сте, господине претседателе, доктор на науки, историчар, книжевник...“
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Наидоа на мошне убав прием и ја избегнаа судбината која обично ги следи книгите од помалку познатите книжевници.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Уметничкиот опус и политичката дејност на Стојан Христов за македонската кауза остануваат и во иднина драгоцености кои што ги обликуваат неговите вистински вредности и како такви веруваме дека и понатаму ќе привлекуваат книжевници и политички аналитичари заради додефинирање и градење на точен суд за неговиот придонес кон богатата ризница на македонската и светската литература, како и за неговите активности во поглед на афирмацијата на самобитноста на македонскиот народ и на неговата државност.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Книжевната критика го сметаше за сликар, а ликовната за книжевник.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Проклетници е збирка за почетници се разликува од другите книжевници може да го читаат и пратеници затвореници и сите истомисленици
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
