кабул прид.
кабули несв.

кабул (прид.)

— Е, море, ка си сторила кабул да не му даваш на луѓето да видат радост од нивиото срце, тогај греот нека биде на тебе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Миша Сукалова можеше три-четири сповојници да бере секоа година, та за Илковица да не може“ Не, џанам. Тоа кабул Митра не го прави.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Домаќини луѓе да се влечат по срезот, не го чинат кабул сето што ќе го продадат да е печалба, не само 40—50 проценти колку тие што печалат на продадената ракија, шеќер и друг бакаллак.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јас кабул не а чина ни на вој век ни на тој! — заврши Толе лутито и сакаше да излезе, да избега од оваа срамна ропска куќа, но вратите веќе беа фатени — големата од татка му, малата од стрика му.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)