здива (несв.)
Тоа траеше доста кусо, колку четири здива, или колку четири волчи соништа, а после, наеднаш, оној маѓепсничар пак ја покрена својата волшебна прачка и дивинките го разбија својот застојан синџир и сега зедоа да ги душкаат сите негови стапалки по снегот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Друг е персоналот, други се питомците. - Да, само зградава е иста и на исто здива. - Реновирана е.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Од таквиот звук и здивот можеше да запре! И навистина запираше.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
