гради (несв.)
А културниот човек, за да има право да се наречува таков, треба да гради, а не да руши.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Армијата наша, народите наши се слеани сите во Твојата сила, Те градиме дружно в Петолетка прва, - Републико моја, мајко, наша мила!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
В таква пролет, златокласа младост, моја земјо, да те градам, љубам, и сѐ така и со таква младост, крај мој, роден, ти ќе бидеш убав!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Млади тогаш ќе тргнат бригади низ крај роден ќе градат и пеат, ширум в села и далечни градој ден ќе расте под сината стреа...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Лево од жолтата гимназија, закитена со црно знаме, набожната власт градеше дом посветен на царската брачна двојка - Константин и Елена.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Мозокот и мускулите, градени за долги стази, совршено му функционираа. „Зошто се разведе?“ ја праша еднаш.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И во исто време ги утврдуваа старите и со најголема брзина градеа нови одбранбени линии.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Овде останале само езерските самовили, запрегнале бели ракави и почнале да градат голем, светол дворец сред недостижните езерски длабочини...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Новата постројка, што ја градеше Аргир во Маџир-маало: реско се врежуваше сред испуканите и изгризени од времето стари куќи.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Оној ден. Го градеа домот. Беше еден добро замислен, просторен задружен дом, полн со сонце.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Црвениот лав на сонцето играше околу нивното градилиште, а сите мајстори сакаа да се довикуваа со онојго, со Ристана, и тоа беше еден живот, во кој не постои ништо друго, освен тој празник на градењето. Радост.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И му помогнуваше, и тој, со сите оние другите, што не можеа да се преклонат во градењето на еден таков ничкосан свет.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Меѓу тие ветви саблерски колиби, во таа пролет, илјада осумстотини деведесет и седма година, се гради нова зграда...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Документаристичкиот приод во градењето на романот се отсликува и во цитирањето на познатите документи кои тангираат конкретни личности или настани за кои станува збор, и нивното присуство во народната песна, кон која Николески има посебен респект.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Оваа зграда, што ја градиме сега, ќе биде нашата железолеарница.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
И да почнат да ги градат своите мали мовчиња.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Бојан секогаш на ист начин ги доживуваше приказните за Волчарот, во своите мисли тој го градеше неговиот бестрашен, кралимарковски лик и секогаш бараше одново да му се раскажува за него.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Еден Ерменец, кој работеше за персиското конзулато, ни кажа дека во Персија се барале мајстори, каменоделци, за градење мостови.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Куќата е на еден кат, со задниот дел свртена кон селото, а со лицето кон езерото; кога ја градеше куќата, жена му го тераше да кренат уште еден кат, но тој не се согласуваше; ѝ велеше: „Куќата е како дрвото: за да се крене повисоко - треба да пушти подлабоки корење, а ние сме тенки во парица: не можеме ни надолу да одиме, ни нагоре“.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Сега започна да гради грчки утврдувања на фронтот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
