виуличав (прид.)
Во долгите зимски ноќи - калливи или виуличави, закитени со мразулци или уште неоладени од испливиот здив на студот - ловечката страст е поврела и понеобична кај селаните.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
ВИУЛИЧАВО беше времето кога тргнав со полноќниот „Хелас- експрес’ од Скопје кон Келн.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
