титулар

мн. титулари
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 37721
1. Тој што има само титула, но не и власт што ја носи таа.
Латински: titularius
Употреба: Црковен термин
Примери:
А нејзиниот титулар се потпишувал во сите документи во текот на седум и пол века од постоењето на црквата.
2. Официјален носител на титула.
Латински: titularius
Употреба: Правда
Примери:
правен титулар
Слично со: сопственик (м.) , носител (м.)